Het inlijmen van deurrubbers is een vervelende klus. Veelal moet en deurrubber tweezijdig in een hoek gelijmd worden. 

Er zijn verschillende mogelijkheden voor het lijmen van het rubber. Iedere methode heeft zo zijn eigen voor- en nadelen. In dit verhaal worden enkele mogelijkheden besproken. Bij alle methoden is het van belang schoon te werken. Lijmen/kitten hechten niet op oppervlakken die vuil/vettig zijn. Het verdient aanbeveling eerst de te lijmen delen te ontvetten. Dit gaat prima met een spuitbus "remreiniger".

Methode 1: Het gebruik van Bisonkit- achtige lijmsoorten

 Bij deze methode worden beide lijmvlakken (het rubber en de body) voorzien van lijm. Na een droogtijd van ongeveer 15 minuten wordt het rubber in de hoek gedrukt. Dit is een lastige klus aangezien het rubber bij de eerste aanraking (aan één zijde) onmiddellijk vastplakt en niet meer corrigeerbaar is. Er zijn vele lijmen in de handel. Er zijn in de hobbysferen weinig goede soorten. Probeer een industriële lijmsoort te verkrijgen. Lijmen die gebruikt worden voor het verbinden van schuimrubber isolatie zijn uitstekend. Let er op dat de lijmen kleurloos zijn. Geel gekleurde lijmresten zijn lelijk.

Voordelen:

• Redelijk goede verbinding mogelijk

Nadelen  :

• Het is zeer lastig het rubber strak in te lijmen;
• Positie niet corrigeerbaar;
• De meeste lijmen zijn geelachtig en daarmee later zichtbaar. Lijmresten naast het rubber moeten verwijderd worden;

Methode 2: Het gebruik van lijm/kit

Er zijn industriële lijm/kitsoorten die een goed resultaat geven. De kit kan in de sponning worden aangebracht en het rubber daarna in de kit worden gedrukt.

Voordelen:

• Na uitharding redelijk goede verbinding mogelijk;
• Rubber positioneerbaar na aanbrengen;
• De kit is verkrijgbaar in o.a. de kleur zwart en is daarmee "onzichtbaar" te verwerken.

Nadelen  :

• De lijm/kit heeft geen beginsterkte; het gebruik is daarmee beperkt tot vlakke delen waarop geen spanning komt te staan.

Methode 3: Het gebruik van dubbelzijdige tape

Bij deze methode plak je meestal de tape op de plaats van de body waar het rubber moet komen

Voordelen:

• Schoon werken

Nadelen  :

• Het is zeer lastig het rubber strak in te lijmen, er is hetzelfde probleem als bij Bison--kit;
• positie niet corrigeerbaar;
• Verbinding meestal niet erg sterk

Methode 4: Het gebruik van secondelijm

 Dit is een zeer handzame methode. Hierbij wordt steeds over een lengte van ong. 20 cm de lijm op het rubber aangebracht en vervolgens in  de gewenste positie geplaatst. Door het rubber een tiental seconden aan te drukken ontstaat een zeer vaste verbinding. Opmerking: bij secondelijm ontstaat de verbinding door uitsluiting van zuurstof! Het los op elkaar houden van de twee delen is onvoldoende, er moet bewust worden aangedrukt. Secondelijm kan duur zijn als je dit bij bedrijven als Praxis haalt. Gelukkig zijn er winkels als "ACTION" waar drie tubes voor ong. 1,30 euro verkrijgbaar zijn.

 Voordelen:

• Zeer sterke verbinding;
• Goede positionering mogelijk;
• Kleurloos.

Nadelen  :

• Bij het lijmen moet zorgvuldig worden gewerkt om vervuiling van andere delen te voorkomen; lijmresten/druppeltjes meteen verwijderen met een doek;
• De vingers worden regelmatig, bij het aandrukken,  vastgelijmd; het werken met latex of venyl handschoenen is noodzakelijk;
• Als het rubber vast zit is het niet meer te verwijderen/verplaatsen zonder het rubber te beschadigen.

In de volgende reportage wordt de methode geïllustreerd.

Secondelijm aan je vingers, je hebt er nog dagen plezier van!

Gewoon handschoenen aantrekken!

De seconcenlijm van "Action" kost weinig en werkt prima.

Het rubber wordt stap voor stap in gesmeerd en aangedrukt. Stapjes van 20 cm zijn daarbij hanteerbaar.

Het ingelijmde rubber: Strak, geen lijmresten er omheen en zit absoluut vast.